Aínda cun pouco de atraso este blog quere facerse eco da desaparición do destacado intelectual galeguista Isaac Díaz Pardo o pasado 5 de xaneiro.
Nacido en Santiago de Compostela en 1920, na casa do seu pai, Camilo Díaz Baliño, pintor e escenógrafo, reuníanse os impulsores das chamadas «Irmandades dá fala» (en defensa do galego), como Castelao, Otero Pedrayo, Antón Villan Ponte ou Eduardo Blanco Amor. A pesar da súa mocidade, participou na campaña a favor do primeiro Estatuto de Autonomía de Galicia.
Tras a guerra civil, e grazas a unha bolsa da Deputación Provincial, matriculouse na Real Academia de Belas Artes de San Fernando, en Madrid. Non puido facerse arquitecto, o seu gran soño de mocidade, e tras unha etapa entregada á pintura, nos anos sesenta emigrou a Arxentina, onde trabó amizade coa outra gran personalidade, logo do seu pai, que deixaría pegada indeleble na súa personalidade e a súa arte, o pintor e escritor galeguista Luís Seoane. Destacaría o labor de tándem creativo que fixo con Luís Seoane promovendo o Laboratorio de Formas de Galicia. Desde esa plataforma xurdiron múltiples iniciativas que contribuíron a definir a cultura galega moderna. Ao seu regreso a España, Sargadelos sería a gran consecuencia do Laboratorio de Formas. Díaz Pardo converteuse en empresario e deseñador dun grupo cuxo negocio máis visible foi a fabricación de cerámica, pero que tamén editou libros (Edicións do Castro) e promoveu e apoiou toda clase de iniciativas culturais (como o Museo Carlos Maside) ou o novo Seminario de Estudos Galegos.
Gañouse o recoñecemento de case todo o espectro político galego, tanto da cultura como do mundo empresarial. Foron amargos os seus últimos anos. Tras enfrontarse aos seus antigos socios na súa querida Sargadelos, acabou sendo obrigado a abandonar a empresa.
Ao longo do pasado ano, xa cunha saúde debilitada e cada vez con menos presenza pública, recibiu diversas homenaxes, que el entendía como "un desagravio, ao que pasou en Sargadelos".
Uns deses actos foi a inauguración da exposición "Pinturas e fracasos", cunha retrospectiva da súa obra pictórica, pero tamén unha homenaxe a toda a súa traxectoria artística e vital.
A Xunta chegou a un acordo con Díaz Pardo para que a Cidade da Cultura custodie o legado bibliográfico, documental, epistolar e gráfico do intelectual, composto por máis de 16.000 volumes da biblioteca do artista, as coleccións do Castro, documentación no exilio, miles de cartas con Luís Seoane ou Rafael Dieste e o "testemuño que ao longo da súa vida foi conformando a súa historia", sempre en defensa dos valores e da cultura galega.
Gañouse o recoñecemento de case todo o espectro político galego, tanto da cultura como do mundo empresarial. Foron amargos os seus últimos anos. Tras enfrontarse aos seus antigos socios na súa querida Sargadelos, acabou sendo obrigado a abandonar a empresa.
Ao longo do pasado ano, xa cunha saúde debilitada e cada vez con menos presenza pública, recibiu diversas homenaxes, que el entendía como "un desagravio, ao que pasou en Sargadelos".
Uns deses actos foi a inauguración da exposición "Pinturas e fracasos", cunha retrospectiva da súa obra pictórica, pero tamén unha homenaxe a toda a súa traxectoria artística e vital.
A Xunta chegou a un acordo con Díaz Pardo para que a Cidade da Cultura custodie o legado bibliográfico, documental, epistolar e gráfico do intelectual, composto por máis de 16.000 volumes da biblioteca do artista, as coleccións do Castro, documentación no exilio, miles de cartas con Luís Seoane ou Rafael Dieste e o "testemuño que ao longo da súa vida foi conformando a súa historia", sempre en defensa dos valores e da cultura galega.
Ningún comentario:
Publicar un comentario