Este venres 17 o Halcón Milenario inaugura unha exposición que
non vos podedes perder. Preséntase Guillermo Moreno
(1972, Guipúzcoa, Spain) cunha proposta pictórica fresca e atrevida.
Guillermo Moreno, un flâneur ao volante
Juan Carlos Román
Ao contemplar as pinturas de Guillermo Moreno, o espectador ten a sensación de que está de viaxe, que se move, que aquilo que contempla é produto dunha certa transitoriedad. Son imaxes construídas que albergan espazos por onde viaxamos; estradas, grandes superficies, aparcamientos e vehículos, pero máis que territorios cos que podemos conectar e interiorizar, son, o que Marc Augé denominou como non-lugares. Os non-lugares son, para Augé, zonas non antropológicas que se desechan xa que ao transitar velozmente por elas non quedan no recordo. Unha amnesia, que aínda que parece próxima aos versos de Antonio Machado (caminante, non hai camiño...), contrasta cando confire ao camiño ese tempo como espazo poético. Os non-lugares de Guillermo Moreno producen unha certa angustia que parece situarse no imaxinario da pintura flamenca contemporánea. Como viaxeiros, tamén dun tempo, a súa pintura detense na recreación de espazos cargados de soidade (Dirk Skreber), en arquitecturas sobreactuadas (Martin Kobe) e nunha certa opresión metafísica polo descoñecemento que temos daquilo que podemos atoparnos ao virar a esquina (Matthias Weischer). O seu pincelada é nerviosa, como con présa, non chegando a terminar nin tapar os planos, xa que talvez desexa "saír, saltar" dun cadro a outro. Ese pintar de mancha fugaz, de varrido (Adrian Ghenie) se complementa cunha temática transicional, aquela que non lle permite "apagar" o motor nunca.
Guillermo é un pintor en movemento, un artista fugaz, que responde a unha inquietude desbordante. A luz, a composición e a cor sitúanlle en "centroeuropa", nunha sorte de camiños aínda por andar.
Ningún comentario:
Publicar un comentario